بازگشت
مردم افغا نستان ازریس جمهور اینده تقاضا امنیت دارد
رحمت الله روان رحمت الله روان

انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی، برخلاف تصورات و آرزوهای دشمنان مردم افغانستان و آنانی که فکر می‌کردند مردم افغانستان آمادگی و ظرفیت لازم را برای پذیرش دموکراسی ندارند، برگزار شد و مردم افغانستان با شهامت و شجاعت بی‌نظیری، از آزمون بزرگی که تاریخ پیش روی آنان گذاشته بود، سرافراز بیرون برآمدند. حقیقت قابل افتخار اين است که حضور آگاهانه و شجاعانه مردم در حوزه‌های رای دهی، تا حد زیادی توانست کمبودها و نواقص و تقلبات و تخلفات انتخاباتی و سهل‌انگاری‌های متصدیان امور انتخاباتی را کم‌رنگ سازد. از طرف دیگر همه‌ي گزارشگران و ناظرین و نهادهای مربوط ومراکز انتخاباتی نامزدها از وجود انواع تخلفات و سهل‌انگاری‌ها و بعضا تقلب‌های انتخاباتی گزارش داده‌اند که به ذات خود، امری طبیعی به نظر می‌رسد و می‌تواند مورد بررسی و رسیدگی قرار گیرد. زیرا در هیچ انتخاباتی، در هیچ کجای دنیا امکان جلوگیری مطلق از آن‌ها وجود ندارد.

اعلام قسمی ۱۷ درصد از آرا، گام نیکی برای ایجاد آرامش روانی در مردم بود که می‌تواند برای کمیسیون انتخابات آموزنده باشد. از این پس همه مسایل بسته به چگونگی برخورد کمیسیون انتخابات است. اگر این کمیسیون به مردم نشان دهد که از موضع بی‌طرفانه، آزاد و عادلانه با انتخابات برخورد می‌کند و به سرنوشت مردم و دموکراسی و آینده افغانستان خودش را متعهد می‌داند، مردم باور خواهند کرد که آرای برون بر آمده از صندوق، آرای خودشان است و مورد دستبرد قرار نگرفته است. در آن صورت هر کسی که پیروز شود می‌تواند از پشتوانه‌ي اعتماد و حمایت مردم برخوردار گردد. اما اگر غیر از این شود و مردم قانع نباشند که فرد پیروز، از طریق آرای‌شان پیروز شده است، فقط بدبینی به دموکراسی و انتخابات افزایش خواهد یافت. انتظار می‌رود که کمیسیون انتخابات پاسداری از آرای مردم را به عنوان بزرگترین امانت مردمی وظیفه‌ي خود دانسته بر اعتبار دموکراسی و انتخابات و اعتبار و حیثیت خود بیافزاید. آرزومندیم كميسيون انتخابات امکان آن را زمینه‌سازی کند که جویبار دموکراسی از همین آغاز راه شفاف و ستره و پاکیزه، مسیر خودش را به سوی فرداهای روشن و آفتابی ادامه دهد و نسل‌های آینده از این رود بار شفاف در حالی بنوشند که لعنت و نفرین‌‌شان را بر ما نثار نمی‌کنند. ما در آغاز راه هستیم و اگر آب را ازسر چشمه کدر و گل آلود سازیم به آیندگان خیانت کرده‌ایم. آیندگانی که در انتظاراند تا از این چشمه سار، جرعه های شفاف بنوشند و عطش خویش فرو بنشانند.
کمیسیون حق ندارد تخلفات و تقلبات و حتا کم کاری و بی‌اعتنایی‌ها و سهل انگاری‌های انجام شده را بپوشاند و چهره‌های متقلبین و متخلفین را مخفی کند. این حق مردم افغانستان است که بفهمند چه کسانی می‌خواهند یا می‌خواستند به صندوق سرنوشت‌شان دست برد زند. حقیقت تنها مصلحتی است که کمیسیون انتخابات پیش رو دارد. برای مردم ما مهم این نیست که چه کسی پیروز می‌شود. مهم اين است که دموکراسی پیروز گردد، انتخابات پیروز گردد. با تقلب و جعل و نیرنگ و فریب می‌توان به قدرت رسید. اما نمی‌شود از آنها نان برای گرسنگان، خانه برای بی‌سرپناهان، دوا برای مریضان، لباس برای برهنگان تهیه کرد. پاسخ منفی دادن به منتظران گرسنه، امیدواران بی سر پناه، مادران و پدران داغدیده و بیکاران سرگردان، بدترین نوع ناسپاسی به مردمی است که با شرکت در انتخابات، عزم‌شان را در رفتن به سوی آینده نشان دادند

 امنيت يک ضرورت مسلم هر فرد و جامعه است و دفاع از خود مسلم تر از آن؛ اما دشمنان امنيت مردم افغانستان روز تاروز گلوي زخمي ناشي از سه دهه جنگ و تازه التيام يافتة مردم افغانستان را به انواع مختلف ميفشرد و باج ميگيرد و حتي دستان خون آلود شان را در داخل نقاط سبز امنيتي کشور نيز دراز کرده و به تهديد مردم و اخلال زنده گي روزمره کشور ميپردازند.

هر روز خبر انفجار ماينهاي تحت کنترول از دور، انتحار و در گيريهاي مستقيم به گوشها ميرسد و جان عساکر اردو و پوليس ملي و يا هم جان عساکر ائتلاف و آيساف و مردم بيدفاع ملکي را ميگيرد که سخت تکان دهنده است؛ آخرين آن؛ انفجار عصر روز سه شنبه (3 سنبله ) و چهارم ماه مبارک رمضان در کندهار بود که بر اساس گزارش هاي خبري؛ بيش از 40 کشته و حدود صد زخمي داشته و خسارات هنگفت مالي را نيز به ساختمانهاي اطراف واردکرده است. اين بمبگذاري در حالي انجام شده که از يکطرف مردم مسلمان ما در حال انجام عبادات ماه صلح و آشتي و نيکي رمضان قرار دارند و از طرف ديگردولت افغانستان نسبت به بروز نا امني هاي احتمالي پس از اعلام نتايج انتخابات رياست جمهوري کشور هشدار داده و نيز جنرال مولن لوي درستيز امريکا اوضاع افغانستان را رو به وخامت خوانده بود.

مردم ميگويند اگرعساکر جامعه جهاني به اين آرزو به افغانستان آمده باشند که تنها از امنيت کشور و منافع ملي شان در اين نقطة از جهان دفاع کنند؟ بسيار اشتباه است و راه غلط را در پيش گرفته اند؛ زيرا افغانستان گرچه ميدان جنگ است اما مرکز و محور تروريزم نيست ؛ يا اگر کساني فکر ميکنند با آشتي کردن و ماليه دادن به تروريستان، تروريزم از بين ميبرند؛ اين راه به ترکستان است.

اين که چه بايد کرد و چطور دست خون آلود دشمنان را از مردم و کشورخويش کوتاه ساخت؟ پاسخي دقيق، صادقانه و مدبرانه ميخواهد.

يگانه راهي که ميتوان تروريزم و ساير دشمنان را از بين برد، تغييرشيوه دوگانه مبارزه به شيوه يگانه، قاطع و جديست که با رفتن به لانه امن تروريستان و ساير دشمنان ميتوان به اين مامول دست يافت و همچو طالبان با هر رژيمي که از آنها حمايت ميکند و يا آنها را تسليح ، تربيه و ميفرستد برخورد قاطع نظامي نمود نه مزاح دپلوماسي، در غير آن تشديد حملات و گسترش خشونت بعيد از انتظار نبوده و موضوع معني ديگري ميدهد، يعني اينها بجاي دست و پنجه نرم کردن با دشمن واقعي و عيني دنبال دشمن مصنوعي و ذهني سرگردان بوده و در پي فرصت کشي براي فرار از معرکه ميباشند؛ اگر نه چطورميتوان پذيرفت که جامعه جهاني قدرت و صلابت تروريستان را با سرعت درهم کوبيدند مگر امروز درمرزهاي جنوبي کشور ما در برابر آنها زانو زده اند.

بناءً در صورتي که دشمن مصنوعي نباشد، لازم است دولت افغانستان و جامعه جهاني پايگاه ها، مخفي گاه ها وتربيت گاه هاي دشمن را در هر جايي که باشد مورد ضربه قرار داده و هر که از آن حمايت کند با آن برخورد سرنوشت ساز نمايند، در غير آن بگذاريد تا مردم، خود از خود شان دفاع کنند و نيروهاي داخلي و خارجي تحت عنوان دفاع از مردم و افغانستان، خود را زحمت ندهند و براي مدتي راحت باشند. پاي


August 28th, 2009


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات